“เอาอีกแล้ว” นั่นคือสิ่งที่ผมคิดกับตัวเองในขณะที่มันค่อย ๆ ปรากฏชัดว่า งานBAFTAกำลังจะจบลงโดยที่ผู้ชนะทุกคนเป็นคนผิวขาว คิวถอนหายใจโกรธเคือง
หลังจากเกิดกระแสแฮชแท็ก #BAFTAsSoWhite เมื่อแปดปีที่แล้ว BAFTA ให้คำมั่นว่าจะทบทวนกระบวนการเสนอชื่อ และแม้กระทั่งในปี 2020 ประธาน BAFTA Krishnendu Majumdar มุ่งมั่นที่จะสร้าง “ความก้าวหน้าที่มีความหมายและยั่งยืน” เพื่อก้าวไปสู่รางวัลที่ครอบคลุมและหลากหลายมากขึ้นและอุตสาหกรรมที่กว้างขึ้น การตรวจสอบความหลากหลายที่ก้าวล้ำทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงจำนวนมากซึ่งได้แทรกการมีส่วนร่วมของคณะลูกขุนในการแสดงและกำกับหมวดหมู่เพื่อให้แน่ใจว่ากลุ่มผู้ได้รับการเสนอชื่อมีความหลากหลาย แต่ในคืนวันอาทิตย์ ผลการแข่งขันได้แสดงให้เห็นแล้ว
เลิกกันเถอะ: ไม่มีใครบอกว่าใครควรชนะเพียงเพราะเชื้อชาติของพวกเขา และเราไม่ได้มาที่นี่เพื่อโต้เถียงว่าใครควรได้รับชัยชนะ เคต แบลนเชตต์เป็นปรากฎการณ์ใน “Tár” เคอร์รี คอนโดดอนเป็น MVP ล่องหนของ “The Banshees of Inisherin” และเราสามารถเลื่อนดูรายการเพื่อค้นหาผู้คนอีกมากมายที่คู่ควรกับรูปปั้นของพวกเขา
และในขณะที่รางวัลออสการ์ปิดการแสดงอย่าง “The Woman King” และ “Till” โดยสิ้นเชิง อย่างน้อยพวกเขาก็อยู่ในระหว่างการแข่งขัน แต่การเสนอชื่อเข้าชิงก็เป็นเรื่องหนึ่ง ถ้าพวกเขาไม่ชนะ เข็มจะขยับมากขนาดนั้นเลยหรือ
ในปีที่มีผลงานดีๆ มากมายที่ควรค่าแก่การได้รับรางวัล จากมหากาพย์สงครามเรื่อง “The Woman King” ของ Gina Prince-Bythewood ที่มีการแสดงสุดเร้าใจจาก Viola Davis (ผู้ได้รับการเสนอชื่อในค่ำคืนนี้), Thuso Mbedu Lashana Lynch และ Sheila Atim ไปจนถึง Danielle Deadwyler ใน “Till” ไปจนถึงอัจฉริยะผู้สร้างสรรค์ที่อยู่เบื้องหลัง “Everything Everywhere All At Once” และคนอื่นๆ อีกมากมาย – ที่ไม่มีผู้ชนะด้านสีเลยแม้แต่คนเดียวหลังจากปีเดียวเช่นนี้กำลังบอกเล่า มันทำให้เกิดคำถามว่า ถ้าความดำในภาพยนตร์อย่าง “Till” หรือ “The Woman King” ถูกแทนที่ด้วยความขาว เราจะเห็นผลลัพธ์เดียวกันนี้หรือไม่? ประวัติศาสตร์บอกเราว่าไม่ เราจะไม่
เป็นเรื่องน่าผิดหวังเป็นทวีคูณเมื่อคุณพิจารณาว่าภาพยนตร์บางเรื่องที่นำเสนอไม่เพียงแต่สดใหม่และไม่เหมือนใครเท่านั้น แต่ยังได้รับคำชมในเชิงวิจารณ์และในเชิงพาณิชย์อีกด้วย หากคนผิวสีมีความสมบูรณ์แบบในทางเทคนิคและทำทุกอย่างถูกต้องแต่ก็ยังแพ้ – ต่อภาพยนตร์ที่สร้างมาอย่างดีแต่มีความดั้งเดิมมากกว่า เช่น ภาพยนตร์สงครามโลกครั้งที่สอง – นั่นก็ชัดเจนว่ามีอคติที่ต้องได้รับการแก้ไข สิ่งนี้ประกอบกับข้อเท็จจริงที่ว่าเมื่อคนผิวสีอยู่บนเวที มันเป็นเพียงการสร้างความบันเทิง (การแร็พเปิดของ Ariana DeBose แสดงให้เห็นถึงความสามารถที่ทำได้ทุกอย่างของเธอ) หรือเพื่อนำเสนอ มีความหลากหลายในรางวัล BAFTA แต่แท้จริงแล้วมันคือการแสดงทั้งหมด
“รางวัลแสดงถึงค่านิยมของเรา มันบ่งบอกว่าเราเป็นใครและเราให้ความสำคัญกับอะไรในอุตสาหกรรมนี้” Majumdar กล่าวในปี 2020 เขาพูดถูก ข้อเท็จจริงของเรื่องนี้คือ มันไม่ได้สำคัญแค่ว่าใครได้รับการเสนอชื่อเข้าชิง แต่สำคัญว่าใครชนะด้วย รางวัลมีอำนาจในการเปลี่ยนแปลงอาชีพของผู้คน รางวัลมีพลังในการเปลี่ยนแปลงชีวิตของผู้คน และใครบ้างที่เป็นสมาชิกของ BAFTA และไม่เลือกที่จะให้รางวัล ไม่ใช่แค่สำหรับความสามารถเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความเกี่ยวข้องอย่างต่อเนื่องของ BAFTA ด้วย
